(South Indian Foods : Episode 1)
เอกลักษณ์ของอาหารอินเดียใต้คือ การเปิบด้วยมือขวา จากใบตองที่ปูบนโต๊ะแทนจาน ลักษณะเช่นนี้ยังมีให้เห็นตามร้านอาหารทั่วไป ศูนย์อาหารในห้างสรรพสินค้า และงานเลี้ยงแต่งานของชาวบ้านธรรมดา
แต่ในโรงแรมหรืองานแต่งงานของผู้มีฐานะดี จะเสิร์ฟในถาดและมีช้อนส้อมให้ด้วย ตามร้านอาหารระดับหรู เช่น ร้าน Karaikudi จะมาในรูปของถาดมีใบตองรองอีกชั้น บางร้านเป็นถาดเรียบๆ มีถ้วยโลหะเล็กๆ ใส่เครื่องเคียงวางเรียงมา บางร้านใช้ถาดหลุม มีทั้งแบบโลหะและพลาสติกเนื้อแข็ง นักท่องเที่ยวมักจะได้รับช้อนส้อมมาด้วยเสมอ
น่าแปลกใจว่าวัฒนธรรมการกินของทมิฬนาแท้ๆ ดูคล้ายของไทยในอดีตไม่น้อย จากภาพจะเห็นว่าอาหารจะถูกเสริฟบนใบตอง (สมัยก่อนก๋วยเตี๋ยวบ้านเราก็ห่อใบตองเหมือนกัน) มีข้าวหมกไก่บิริยานี่ (Biryani) อยู่ตรงกลาง ข้างช้าย มีไก่ย่าง (ชิกเกนตนโดริ) แป้งทอดใส้มันบด ถ้วยใส่น้ำจิ้มทำด้วยโยเกิตและหอมแดงฝาน ถัดไปด้านบนเป็นแกงไก่ แกงเจใส่ผงกะหรี่มัสซาราสีแดง มัสหมั่น และไก่ผัดซีอิ้ว ส่วนด้านขวาคือขนมว่าว (เหมือนของไทยเปี๊ยบ) เวลารับประทานก็เปิบด้วยมือขวา ส่วนท่านที่ถนัดใช้ช้อนก็ไม่ว่ากัน
เนื่องจากในภูมิภาคนี้นับถือฮินดูเป็นหลัก อาหารจึงแบ่งเป็นสองหมวดชัดเจนคือ มังสวิรัติ (vegetarian food) และไม่ใช่มังสวิรัติ (non-vegetarian food) ซึ่งมีให้เราเลือกตั้งแต่บนเครื่องบิน
อาหารแต่ละจาน (หรือถาด) จะประกอบด้วยสามกลุ่มใหญ่ๆ คือ แป้ง (หรือข้าว) แกงผัก และเครื่องเคียง หลังมื้ออาหารอาจหาขนมสารพัดชนิดมาลองชิม ก่อนตบท้ายด้วยชา กาแฟ หรือไอศครีมรสดี
เอกลักษณ์ของอาหารในอินเดียใต้
เอกลักษณ์ของอาหารในอินเดียใต้ก็คือ ถั่วเลนทิส (lentil) ในขณะที่ภูมิภาคเหนือขึ้นไปนิยมใช้ถั่วดาล รสชาติอาหารทางใต้จะออกรสเปรี้ยวกว่าทางเหนือ แต่ที่เหมือนกันทั้งทางเหนือและทางใต้คือ จะนิยมใส่ผง Masala ในอาหารแทบทุกชนิด อย่างที่เรามักจะได้กลิ่นอาหารแขกส่วนใหญ่ก็เป็นกลิ่นมาซาล่านี่เอง
ราคาอาหารพอๆ กับอาหารจานเดียวในบ้านเรา ถ้าอยากประหยัดหรือกินน้อยก็หามื้อละ 10 -20 บาทตามรถเข็นหรือแผงลอยได้ตามสองข้างทาง ซึ่งมักเป็นอาหารมังสะวิรัติในร้านอาหารทั่วไปอาจจะตกมื้อละ 25-35 บาท หรือหากชอบอาหารแขก อยากลองหลายๆ แบบในบรรยากาศสบายๆ หนึ่งอิ่มในร้านอาหารสาขาก็น่าจะตกอยู่ราว 35-70 บาท หากเทียบกับราคาอาหารอินเดียในเมืองไทย พบว่าถูกกว่ากันราวครึ่ง บางแห่งถึงหนึ่งในสามเลยก็มี
ปกติแล้วชาวทมิฬและชาวอินเดียทั่วไปจะกลับไปกินข้าวกลางวันที่บ้าน หรือไม่เช่นนั้นก็จะมีปิ่นโตติดมาจากบ้าน หรือมีผู้รับบริการจัดส่งปิ่นโตจากบ้านมาส่งให้ อย่าแปลกใจที่เห็นปิ่นโตขนาดใหญ่ อยู่ทั่วไปตามสถานที่ราชการ และห้างร้านต่างๆ
credit: เอกสาร "อินเดียใต้" ของ ดร. ไพศาล มะระพฤกษ์วรรณ
